Pijn: Hoe kom je erbij? En niet ervan af!‍

Ergens vanaf willen. Dat werkt niet.
‍Veel mensen die bij me komen, willen ergens vanaf. Van blokkades, angst, ongemak, spanning, pijn, patronen. Ik zeg dan altijd dat ik daar niet aan doe. Ik begeleid je er juist naar toe. Want in het toelaten waar je last van hebt, daar zit 'm juist de bevrijding. Je pijn zingend uiten geeft verlichting.‍

Afweermechanismen
Er vanaf willen is een heel logische reactie. Als kind ontwikkelde je al strategieën om gevoelens te vermijden, omdat je die toen nog niet aankon. Voorbeelden om niet te hoeven voelen wat je voelt zijn vluchten (dissociëren, moe of zelfs ziek worden, verslavingen, denken en analyseren), verdedigen en aanvallen, bevriezen en verkrampen. Wijs overigens deze mechanismen niet af. Ze hebben je beschermd.

Vermijden van fijne gevoelens
Soms ook is er een patroon ontstaan van het vermijden van fijne gevoelens. Herken je dat misschien? "Ik mag gewoon niet genieten van mezelf"; "Het lukt me niet om gelukkig te zijn". Edith Eva Eger (beroemd psychologe en Holocaustoverlever) schrijft in haar boek "Het geschenk":
"We sluiten ons af voor passie, plezier en vreugde. Als we slachtoffer zijn geworden, nemen we soms de straffende houding van de dader over naar onszelf toe; ontnemen we onszelf het recht om ons goed te voelen, ontnemen we onszelf ons geboorterecht, namelijk: vreugde"
Bewustwording van een dergelijk patroon is deel van de bevrijding ervan.
(Juist vandaag op 4 mei vind ik het ook mooi om Edith Eger te citeren en haar boeken van harte aan te bevelen.)

In de pijn
De beroemde Perzische dichter Rumi (1217-1273), schreef al "It's the wound where the light enters you". Dus begeleid ik jou naar het voelen van je wond, het middenin je pijn te gaan staan. Want daar is, precies in die pijn is ook je licht, je vreugde, je liefde en je vrijheid te vinden. Hoe paradoxaal het misschien ook klinkt.

Huilen
Zelf heb ik een stressvolle tijd achter de rug met ontspullen, verhuizen naar een totaal nieuwe (en geweldige) woonomgeving, het overlijden van mijn moeder. Dit gaf ook spanning in mijn relatie met Jan. Ook onze afweermechanismen steken dan de kop op. Uiteindelijk kwam ik gisteren bij een (oud) diep gevoel van eenzaamheid. Ik was alleen en het voelde alsof ik geen kant op kon, een soort van paniek. Ik kon het gevoel voorzichtig benaderen en in mijn lijf onderzoeken. Het lukte me om er diep in te ademen en heel dicht bij mezelf te zijn en toen moest ik even heel erg huilen. Dat luchtte op. Daarna werd het rustig in mij en kon in de avond de liefde tussen Jan en mij weer stromen.

Vaak is het oude pijn die getriggerd wordt in het nu
Als je nu in een afweermechanisme schiet, is het vaak omdat er een pijn uit het verleden geraakt wordt. De oefening is steeds weer onder ogen te zien wat je doet en vervolgens te voelen. Neem de sensaties in je lichaam waar en ben er met heel je aandacht bij. Vraag jezelf af wat je voelt. Spanning, prikkeling, tinteling, schuren, een brok.
Adem dan naar het gevoel toe, geef het de ruimte met je adem. En uit het gevoel dan met een klank. Dit kan om te beginnen een zucht zijn, een geeuw, hèhè, poeh. Maak dan de klanken wat langer. Of laat jezelf hardop huilen. Zing je eigen klaagzang; "aiaiai, oioioi, auauau".

Innerlijk kind
Het is helend om het deel wat nog in het verleden vastzit (voor te stellen als je innerlijk kind) te bevrijden uit die situatie. In mijn begeleiding help ik je bijvoorbeeld met je volwassen deel contact te maken met het innerlijk kind, zodat je gevoelens die toen te lastig waren om te voelen, alsnog kunt toelaten en verwerken. Daar is dan stembevrijding weer behulpzaam bij. Want met zingen en klanken kunnen die gevoelens veel diepgaander geuit worden dan door praten.

Elke ervaring is tijdelijk
Elk gevoel, elke ervaring is tijdelijk, want alles verandert voortdurend. Of het nu een fijn of een naar gevoel is: het verandert steeds weer in iets anders. Door erbij te zijn, het te observeren, te voelen en te uiten kan de energie in jou blijven stromen. Wees nieuwsgierig naar elk gevoel zoals het voelt in je lichaam. Je gedachten laat je voor wat ze zijn. Verbind je er niet mee, geloof ze niet, en voel je lijf. Brandt het, klopt het, trilt het? Voelt het warm, koud, vol of leeg? Voel het en uit het in je klanken. Hoe onwennig of ongemakkelijk ook. Mijn ervaring en dat van mijn klanten en deelnemers aan groepen is steeds weer dat er opluchting, ruimte, ontspanning, rust, verbinding, plezier en dankbaarheid ontstaan.

Pijn en vreugde
In de trajecten, weekenden en retreats die we begeleiden zien we vaak dat er in de eerste fase veel pijn geuit wordt. In de groepen is het fantastisch te zien dat de mensen zich heel snel al veilig voelen om zich te durven laten zien en horen met hun pijn en hun waarheid. Dit is verbindend en leidt ertoe dat er binnen de kortste tijd samenhorigheid en authenticiteit ontstaat. Vreugde, speelsheid, humor en plezier.

Zin om stembevrijdend te zingen?‍

Neem eens een kijkje in ons aanbod of maak een afspraak voor een sessie proeven aan stembevrijding. Gratis bij inschrijving voor mijn inspiratiemails. Bovendien krijg je dan een mooie meditatie cadeau.

‍

Je bent van harte welkom!

‍

Jacky