Je hoort erbij!

Jullie mogen me niet
‍Het is zondagochtend 22 mei 2022 in conferentiecentrum Samaya. Ik wil starten met de ochtendmeditatie in onze weekendretreat. Ik adem in om te beginnen en word dan onderbroken door een van de deelneemsters: "Ik moet eerst iets kwijt. Het moet eruit. Ik voel me totaal buiten de groep staan. Ik denk dat niemand hier me mag. Als ik wat zeg, word ik genegeerd. Ik weet niet meer wat ik moet doen, dus uit ik het nu maar".

‍Moed
‍Er is veel moed voor nodig om zoiets in een groep naar voren te brengen.Het is spannend en kwetsbaar. Het is gemakkelijker om je terug te trekken of te denken dat het aan de anderen ligt.Om weg te gaan of in je eigen sop te gaan zitten gaarkoken. Dus ik - en Jan en de groep met mij -  ben enorm blij als deelnemers onze uitnodiging aannemen om zich te uiten. Ook en misschien juist wel als ze getriggerd worden in nare gevoelens en belemmerende overtuigingen.Ten diepsteHet is waar stembevrijding wat ons betreft ten diepste over gaat.Waar onze activiteiten toe uitnodigen:"Laat jezelf horen en zien. Uit je geraaktheden in de groep of met ons begeleiders. Uit je gevoelens in je zingen, je klanken en ook in je woorden".We hebben het nu al zo vaak gezien. Waar verwijdering lijkt te ontstaan, verbindt dit juist enorm.

‍Je uitspreken naar iemand die weerstand oproept
‍Tijdens een tantratraining die ik enkele jaren geleden volgde, kregen we de oefening om het gesprek aan te gaan met mensen waar we weerstand tegen voelden; om onze gedachten met ze te delen. Ik herinner het mij nog zo goed. Ik zei met angst en beven tegen een vrouw dat ik haar niet durfde te benaderen omdat ze zo arrogant op me overkwam en tegen een man dat ik hem ontliep omdat ik zo'n weerstand tegen hem voelde. In beide gevallen ontstond er écht contact en dankbaarheid. Andere mensen zijn onze spiegels.

‍Projecties
‍Als je geraakt bent door iets in het heden, dan gaat dat meestal over pijn die je in het verleden al hebt opgelopen.Er schuift een oud plaatje over de persoon of personen die op dat moment bij je zijn. Je ziet niet je vriendin, maar je moeder die je afwees. Niet de deelnemers, maar je gezin van herkomst of de kinderen op school waar je niet bij hoorde of die je pesten. Had je vroeger het gevoel dat je ergens niet bij hoorde, dan kan dat gevoel gemakkelijk weer geraakt worden. En als jij je er niet bewust van bent dat een "oud" gevoel geraakt wordt, dan geloof je dat het waar is. Het zijn echter projecties. Wat je te doen hebt is je pijn voelen en uiten: auauauau.

‍Door het uit te spreken lost het op
‍Door je gevoelens en overtuigingen in een veilige setting te uiten, blijkt dat ze oplossen. Dat er opluchting voor in de plaats komt. Bovendien blijken mededeelnemers de openheid en kwetsbaarheid te waarderen. De overtuigingen blijken niet waar te zijn of er ontstaat contact over. Het mag "schuren". Ieder mag zijn of haar authentieke klank laten horen. Pas dan kan er ook échte harmonie ontstaan. Als het ook disharmonieus mag zijn. VerbindingZo zagen we die bewuste ochtend juist veel verbinding ontstaan tussen de deelneemster en de rest van de groep. De overtuiging dat ze er niet bij hoorde leefde in haarzelf. En de buitenwereld ging dat aan haar spiegelen. Door het onder ogen te zien en erover te delen transformeerde haar ervaring.

‍Wil jij ervaren dat je erbij hoort?
Laat je horen en zien tijdens één van onze groepsactiviteiten Stembevrijding en Opstellingen.
Kijk daarvoor naar het actuele aanbod

Je bent van harte welkom!

Warme groet, ook namens Jan

‍

Jacky