Hoe lang lééf jij al?

Afgelopen 13 juli (2024) werd ik 60.
In 1964 werd ik op deze datum om 7.22 uur in Venlo geboren als Jacqueline Mathea Elise Peeters, oudste dochter van Frans Peeters en Riky Peeters-Haegens.Ik vind dat best wel een mijlpaal. Het voelt alsof een nieuwe fase aanbreekt.Een mooi moment om mijn ouders te danken: "Dank voor het leven, papa en mama! Jullie leven hier niet meer, maar ik des te meer." Toen ik ging zitten om deze blog te schrijven, kwam deze vraag bij me op:Lééf je of óverleef je?Zou je daar eens bij willen stilstaan?
‍

‍Lang zul je leven!
‍Ja. Zo zingen we elkaar toe op onze geboortedagen. Ieder jaar weer.Maar: lééf je wel echt? Of ben je voornamelijk aan het overleven. Dat is toch echt iets anders dan werkelijk leven.Gisteren sprak ik een man, een dertiger, hier ook over. Hij vertelde me tijdens een sessie dat hij zijn hele leven al overleeft en zich sterk houdt voor de mensen om hem heen. En dit patroon bleek ook voort te komen uit een overtuiging niet goed genoeg te zijn.Een dergelijk patroon kan je drijven naar steeds maar jezelf moeten bewijzen. Een bodemloze put.
‍

‍Van overleven naar léven.I
k heb ook een groot deel van mijn leven in de overleefstand gestaan. Meerdere malen werd ik ernstig ziek en overspannen. Ik herinner me een moment dat ik in mijn lijf landde, in het hier en nu. Opeens zág ik en voelde ik mijzelf en mijn omgeving. Het voelde als ontwaken uit een slaap.Mijn persoonlijke zoektocht bracht me uiteindelijk bij creativiteit in de vorm van schrijven en (helend) tekenen, zingen en dansen. Met name stembevrijding opende bij mij een intens gevoel van vreugde, van een levensstroom in mezelf. Een gevoel dat ik herken uit de tijd van mijn basisschool. Daar werd ik gezien en was er ruimte voor toneelspelen, zingen, werkstukken schrijven en in de natuur zijn.Door de stembevrijding werd mijn spontane, natuurlijke kind weer wakker.
‍

‍I choose life now
‍Jaren geleden was ik voor een consult bij White Bull. Dit is een ‘teacher’ die vanuit een andere dimensie tot ons spreekt. Hij spoorde me aan om dagelijks als een mantra tegen mezelf te zeggen: "I choose life now."Ik heb dat ter harte genomen en het was voor mij de bevestiging van een keuze om werkelijk te willen leven. Los van de hopeloze strijd om maar steeds te willen bewijzen dat ik liefde en waardering waard ben.Los van de mechanismen om niet te hoeven voelen.Waardevol om wie je bentJe bent waardevol om wie je bent, niet om wat je doet of gedaan hebt. Deze uitspraak van Max Lucado herhaal ik regelmatig voor mezelf en anderen. Omdat het een belangrijk besef is in een maatschappij waar alles om prestatie en doelen lijkt te draaien. Wat ons doet overleven in plaats van leven en liefhebben in het moment.
Ik las vandaag aan de eerder genoemde man de "Uitnodiging" van Oriah Mountain Dreamer voor.
‍

‍Angst en pijn toelaten
‍Zij heeft het onder andere over het toelaten van pijn. Een patroon van overleven ontstaat ook als we onze gevoelens ontkennen en onderdrukken. Ten diepste gaat dit vaak over pijn en angst. Op de vlucht voor die gevoelens vermijdt je het leven zélf. Het omarmen en toelaten van angst en pijn, leiden je paradoxaal genoeg juist naar liefde, vreugde en vrede.
‍

‍Het interesseert me niet wat je allemaal dwarszit;
ik wil weten of je contact hebt gemaakt met de kern van je eigen verdriet.
Of je bent geopend door de teleurstellingen van het leven;
of je bent verschrompeld, je hebt afgesloten, uit angst voor de pijn.
Ik wil weten of je pijn kunt verdragen; van mij en van jezelf,
zonder weg te stoppen, vast te bijten.

Ik wil weten of je plezier kunt verdragen van mij en van jezelf,
of je kunt dansen met overgave, extase toe kunt laten
tot in de toppen van je vingers en je tenen,
zonder te manen tot voorzichtigheid, tot realisme,
of ons te herinneren aan menselijke beperkingen.(Het hele gedicht vind je onderaan deze mail)

‍Een snelweg naar écht leven
‍Stembevrijding helpt hierbij, omdat het een directe weg is naar het bevrijden van je onderdrukte gevoelens en daarmee naar het ervaren van levensenergie, vreugde, plezier en dankbaarheid.Ik ben daar zelf het lévende bewijs van. En dat vraagt onderhoud. Ook ik kom soms nog in de overleefstand terecht. Het vraagt bewustzijn en keuzes om steeds opnieuw voor léven te kiezen.
‍

‍Onderhoud van léven
‍Daarom volg ik volgende week zelf een stem- en stilteretreat bij Jan Kortie, aan de overkant van de plaats waar ik opgroeide: Tegelen. Omdat het belangrijk is zelf regelmatig leerling te zijn. Want dat - leerde ik van hem - is de hoogste staat van zijn.Verder ga ik samen met mijn partner Jan, na onze weekretreat in Galicië, een aantal weken door Portugal reizen.(Ik ben tot half september en daarna vanaf begin november weer beschikbaar)
‍

‍Verlang jij ook naar léven?
‍Ervaar dan de kracht van stembevrijding met ons. Kijk eens naar ons actu